فاصله اقتصادی و رشد منطقه ای در ایران

یکی از محورهای برنامه­های توسعه اقتصادی در ایران، گرایش از برنامه­ریزی بخشی به سمت برنامه­ریزی منطقه­ای است و هدف این گرایش، تخصیص منابع و فعالیت­ها به هر نقطه بر مبنای استعدادها و ویژگی­های خاص آن منطقه و کاهش شکاف رشد اقتصادی بین مناطق مختلف است.      در این خصوص، شناسایی عوامل مؤثر بر رشد اقتصادی منطقه، یکی از مواردی است که می­تواند به برنامه­ریزان اقتصادی و منطقه­ای در تنظیم برنامه­های توسعه اقتصادی کمک کند. یکی از متغیرهای اثرگذار بر رشد منطقه­ای، فاصله اقتصادی است.      فاصله اقتصادی اشاره به سهولت و سختی انتقال کالاها، خدمات، نیروی­کار، سرمایه، اطلاعات و ایده بین مناطق دارد. این متغیر از طریق تأثیر بر استقرار بنگاه­ها و سرریزهای دانش و اندازه بازار بالقوه بر رشد اقتصاد منطقه مؤثر است. مقاله حاضر، با هدف تحلیل تأثیر متغیر فاصله اقتصادی بر رشد منطقه ای در ایران انجام یافته است. در بخش اول مقاله، مبانی نظری تأثیر متغیر فاصله افتصادی بر رشد منطقه ای ارائه شده و سپس با استفاده از آمار 28 استان ایران طی دوره 1379 تا 1388 و با استفاده از تکنیک داده­های تابلویی پویا، تأثیر این متغیر بر رشد منطقه­ای در ایران مورد آزمون قرار گرفتند. نتایج حاصل از این تحقیق، بیان کننده اثر منفی فاصله اقتصادی بر رشد منطقه­ای در ایران است.